Christien Brinkgreve en Gerbrand Bakker ruimen op

Beladen huis is het relaas van een vrouw na het overlijden van haar man. Na zijn dood dringt tot haar door dat hun huis overwoekerd is geraakt met spullen en zwaarmoedigheid. Terwijl zij de kamers opruimt, ontstaat langzaam weer ruimte in haar gevoelens voor hem. Ze wil terugvinden hoe hij ooit was, hoe zij ooit was en begrijpen waarom hun leven samen is gelopen zoals het is gelopen. Herinneringen komen terug, de doorwerking van het verleden wordt zichtbaar, materiële en psychische verwerking gaan hand in hand. Beladen huis van Christien Brinkgreve is een moedige memoir over de ruimte die je inneemt in een relatie, in een gezin, in de maatschappij, als moeder en als vrouw, over eenzaamheid, angst en de keuzes die we maken uit liefde.

Een zilveren uierprikker, twee Delftsblauwe tegeltjes, drie mottige knuffelberen. Na het overlijden van hun moeder moeten Gerbrand Bakker en zijn broers en zus het ouderlijk huis leegruimen en de boedel verdelen. Hoe maak je zo’n verdeling? Welke verhalen schuilen er achter al die voorwerpen, en waarom staan die verhalen soms haaks op elkaar? Of moet je de ‘emotionele waarde’ wegdenken en de dingen gewoon ding laten zijn? Over sommige objecten wordt flink gedebatteerd. Niet alleen over de kostbare gevallen; ook een paar doosjes paracetamol kunnen plots tot hevige discussie leiden. Soms moet een loting het pleit beslechten. Maar uiteindelijk komen de zes nabestaanden er altijd uit in goede harmonie, misschien omdat de woorden van hun moeder nog altijd nagalmen: ‘Wie ruzie maakt, krijgt niks!’ Bakker classificeert de spullen die hij uitkiest en herinnert zich aan de hand van een stapeltje agenda’s de laatste jaren van moeders leven. En dan doemt onvermijdelijk de vraag op: wat moeten zíj nu met die spullen, met de Friese staartklok en oma’s ezeltje?